برخي از والدين همواره با نگراني در مورد مطالبي كه در فضاي مجازي تحت عنوان خطرات و مضرات تلوزيون براي كودكان پخش مي شود مي پرسند.
اگر از اين دسته والدين هستيد مطلب زير را بخوانيد و تصميم گيري كنيد:
پرورش كودك دوزبانه اجباري نيست و
كسي شما را مجبور به كارتون گذاشتن براي فرزندتان نمي تواند بكند. اين خود شما هستيد كه تصميم خواهيد گرفت. همه جا دارند به صورت كور و با چشم بسته هر نوع تماشاي صفحه ديجيتالي را براي كودك محكوم مي كنند و يك جا دارد حرف متفاوتي زده مي شود.
كسي نيست كه مخالفتهاي معمول و مرسوم را نشنيده باشد. بنا بر اين ما هم حق داريم حرف خودمان را بزنيم و شما هم تفكر، اختيار و انتخاب داريد نه اجباري در كار هست و نه فريبي!
به قول حافظ:
عيبِ مِي جمله چو گفتي هنرش نيز بگو
نفي حكمت مكن از بهر دل عامي چند!
برخي با وجود ادعاي داشتن تخصص بي هيچ منطقي تماشاي هرگونه تصوير ديجيتالي در خردسالي را علت ابتلا به اختلال اوتيسم يا بيش فعالي و عدم تمركز معرفي مي كنند در صورتي كه دانشمندان مخالف تلوزيون براي كودك هم، تنها تغيير سريع نور، رنگ و صحنه را براي بچه هاي زير دو سال و محتواي نامناسب را براي بچه هاي بالاي دوسال مضر مي دانند.
ما مردم هم كه صرف نظر از ميزان سواد و سطح مدرك تحصيلي كه داريم جز تقليد و دنباله روي كاري بلد نيستيم؛ تحت تاثير مطالب افراطي و بعضاً آميخته با دروغ در شبكه هاي اجتماعي قرار گرفته و آنها را كور كورانه تكرار مي كنيم كه تماشاي هرگونه تصوير ديجيتال در زير دوسالگي موجب اوتيسم، بيش فعالي و عدم تمركز در كودكان مي شود و كودكي خود را فراموش مي كنيم و يادمان مي رود كه خودمان از بدو تولد روزانه چند ساعت در معرض چه برنامه هايي آن هم با آن لامپ تصويرهاي پر تشعشع آن زمان قرار داشتيم و چند درصد ما دچار اوتيسم شديم؟
از آنجا كه به صورت آماري متاسفانه در حدود ٢ تا ٣ درصد از كودكان دچار اختلال اوتيسم و حدود ١١ درصد دچار درجاتي از سندرم عدم تمركز و بيش فعالي هستند كافيست والدين از طرفي مطالب ضد هر گونه تصوير ديجيتال براي كودك را خوانده باشند و از طرفي فرزندشان دچار يكي از اين مشكلات شود! آن وقت است كه ممكن است علت را حتي در روشن بودن برنامه هاي ملايم مناسب سن كودك هم ببينند!!
اگر سخنان افراطي در مضر بودن هرگونه تصوير ديجيتال براي خردسالان صحت داشت هم اكنون مي بايست نزديك به صد در صد از كودكاني كه با ما در ارتباط هستند و مي دانيم كه از زير دوسالگي در معرض صوت و تصوير مناسب سن خود قرار داشته اند دچار يكي از اختلالات ذكر شده باشند درصورتي كه درصد وجود اين اختلالات در اين بچه ها بيشتر از ميانگين كل جامعه نيست و چه بسا كمتر هم باشد چون دست كم اين بچه ها برنامه هاي مناسب سن خود را مي بينند.
@dozabaneh
با اين حال اگر اين قدر با خودتان صادق هستيد كه نه مي گذاريد فرزندتان چشمش به خندوانه بخورد و نه اخبار و نه فوتبال و نه جم تي وي و سريال هاي تركيه اي! و مخالفتتان صرف نظر از صحيح يا غلط بودن خلوص نيت دارد و همراه با اعتقاد عملي است و از طرفي دوست داريد فرزندتان دوزبانه بشود؛ دست كم تا دو سالگي روزي سه چهار ساعت در پس زمينه فضاي خانه و ماشين فايل صوتي بگذاريد كه اگرچه كودك با صوت خالي دوزبانه نمي شود اما اقلاً گوشش با واجهاي اين زبان آشنا مي شود و براي لهجه و شنيدارش عالي است!
اما اگر وقتي به وجدان و انصاف خودتان رجوع مي كنيد و مي بينيد برنامه هاي بزرگسال تلوزيون در زمان بيداري فرزندتان در اطرافش روشن است و شما تا اسم كارتون به ميان مي آيد حساس مي شويد با خيال راحت بگذاريد كودكتان در معرض همان برنامه هاي كودكانه مناسب سنش باشد تا اخبار و سريال و فوتبال و...
علي اميني
پنج شنبه بيست و سوم ديماه نود و پنج
ساعت بيست و سه
