مساله اینجاست که ما در این روش الویت و واجباتمون یادگیری زبان هست و یاد گیری لهجه خالص، لهجه بچه هایی که فقط از طریق کارتونها زبان رو یاد گرفتند بسیار لهجه درستیه اما ایا خالص هست یا نه؟؟ داشتن لهجه خالص، امریکن یا بریتیش، برای ما جز مستحبات به حساب میاد و ما باید اول بچسبیم به واجباتمون بعد به مستحبات فکر کنیم واجبات ما فراگیری زبان به شیوه غیر مستقیم از طریق کارتونها هست حالا چرا به لهجه نباید خیلی پافشاری کرد؟ چرا نباید زیاد دنبال مستحبات رفت چون ممکنه واجباتمون رو از دست بدیم چون در واقع رستم است و همین یک دست اسلحه ما فقط کارتونها رو در اختیار داریم که یک محیط مصنوعی انگلیسی زبان رو اطراف فرزندمون ایجاد کنیم این کارتونها بعضیاشون بسیار گیرایی دارند مثل پپاپیگ، پپا پیگ لهجه ش بریتیشه بعضی دیگه شون که بسیار گیرایی دارند مثل دنیل د تایگر مثل دورا اینها لهجه شون امریکنه ما در این مسیر نمی تونیم برخی از کارتونهای بریتیش رو ازشون چشم پوشی کنیم یا برخی از کارتونهای امریکن رو ازشون چشم پوشی کنیم کارتونهایی که می تونه خیلی اثر قوی داشته باشه بخاطر خالص ماندن لهجه لهجه بچه ما لهجه نیتیو میشه از این لحاظ که بنظر نمیرسه لهجه یک خارجی هست اما بریتیش و امریکن ممکنه مخلوط بشه با این تبصره که معمولا بچه ها سعی می کنند که لهجه شون رو (ناخواسته) شبیه شخصیتهای مورد علاقه شون که عاشقش هستند مثل پپا یا مثلا دورا میشه البته بازم صد در صد نه و بیشتر طعم لهجه شون به سمت شهصیتهای مورد علاقه شون که خیلی دوستش دارند و کارتونهاشو نگاه می کنند و باهاشون زندگی می کنند، به اون سمت بیشتر متمایل میشه اما به هیچ عنوان ظاهر لهجه خارجی نیست اما اگر پدر و مادر حرف بزنند هرچی هم ادعاشون باشه که من انگلیسی رو با لهجه امریکن بلدم یا بریتیش یا این مربی هایی که خیلی ادعا دارند که ما روشمون و لهجه مون امریکنه یا بریتیشه، در واقع بچه هایی که به این روش یاد می گیرند کاملا مشخصه که یک خارجی داره تلاش می کنه لهجه امریکن یا بریتیش رو تقلید کنه فقط همین در بهترین حالت همین خواهد بود. ( ویس اقای دکتر امینی )

نکته ای بسیار مهم